Konstantin Paustovski: polyaklar və türklər arasında əsilli olan görkəmli rus yazıçısınnan bu günki söhbətimizdir.

Müxtəlif xalqların nümayəndələri yazıçının əcdadları idilər. Onun ata babası, zaporojye kazakı Maksim Paustovski, «Nikolay əsgəri» idi. O hərbi yürüşdən «xanımını — gözəl türk qızını gətirmişdi, — deyə o, “Həyat haqqında povest” avtobioqrafik əsərində yazmışdı.

— Onun adı Fatimə idi. O, onun babasına ərə gedərək xristianlığı və yeni adını – Qonoratı qəbul etdi.  Onun türk qanı gözəllikdən, zəhmli görünüşdən savayı, ona başqa cazibədarlıq vermirdi. Nənə zalım, bəhanə axtaran qadın idi. O gün ərzində bir funt qatı qara tütün çəkərdi».

1956 cı ildə Paustovski  - sovet vətəndaşları üçün əlçatan olan xarici ölkələrə dəniz səyahətində dincəlirdi. Gəmi İstanbulda dayanmalı oldu və beləliklə də, yazıçı türk nənəsinin vətəninə qədəm qoydu. Onun yaradıcılığında bu səfər öz əksini tapmadı  — turist avtobusunun pəncərəsindən şəhərə baxış Paustovski üçün həddən artıq ani və səthi oldu. Lakin 1962 ci ildə o türk şairi Nazim Hikmətə yazırdı: 

«Bəlkə bizim qarşılıqlı simpatiyamız müəyyən dərəcə onunla izah olunur ki, mən yarıtürkəm: mənim nənəm, soykökü Frakiyada Qazanlıqdan olan təmiz türk idi. Mən, əlbəttə ki, zarafat edirəm, lakin yenə də damarlarımdan türk qanının axması ilə qürur duyuram,— mən sadə türk kəndlilərini və fəhlələrini çox sevirəm».

Paustovskinin ana nənəsi Vikentiya (Visentina) Vısoçanskaya polşalı inanclı katolik qadın idi. «Onun bir adəti var idi, — deyə yazıçı xatırlayır. — Hər bahar o zəvvarar ilə Varşavanın, Vilna və ya Çenstoxovun katolik məkanlarına ibadət etmək üçün səfər edərdi». Paustovski ilk dəfə olaraq onunla birlikdə Polşaya səfət etdi – o zamanlar Polşa hələ ki, Rusiya imperiyasının bir parçası idi. Sonralar, cəbhədə sanitar dəstədə xidmət edən yazıçı yenidən bu ölkəyə qədəm basdı.

O xatırlayırdı: «Şərqi Polşa danəvər qumu, araba çarxlarının cırıltısı, dalanlarda köhnə çarmıxları və qaranlıq payız gecələri ilə mənim yadımda qaldı».  1961 ci ildə o, sonuncu dəfə polyak nənəsinin vətəninə səfər etdi.  O, bu səfərə «Üçüncü görüş» adlı oçerkini həsr etdi.